پنجره

 

مدتی است که برای پنجره اتاقم شعر نخوانده ام

رویای با توبودن را در گوشش نجوا نکرده ام

 مدتی است که قطرات باران را از پشت شیشه هایش ندیده ام

دیگر پنجره پلی میان من وطراوت باغچه ای پرگل  نیست

پنجره ای که روزی چشمهایم را به سوی زیبایی های جهان باز می کرد

حال در مقابل پرسش چشمانم، مات ومبهوت مانده

وبرایم تاریکی  به ارمغان آورده

افسوس وصد افسوس که لحظه ها مجالی برای تفکر  نمی دهند 

نمی دانم  چشمانم شکستن این پنجره کدر را تاب دارند یا نه؟