اولین طلوع

پس از آن غروب رفتن، اولین طلوع  من باش

من رسیدم رو به آخر، تو بیا شروع من باش

شب و از قصه جدا کن،  چکه کن رو باور من

خط بکش رو جای پای  گریه های آخر من

اسمت وببخش ولم کن، بی توخالیه نفسهام

قد بکش رو باور من، زیر سایه بون دستهام

خواب سبز رازقی باش  عاشق همیشگی باش

خسته ام از تلخی شب، تو طلوع زندگی باش

من پر از حرف سکوتم، خالیم رو به سقوطم

بی تو و آبی عشقت، تشنه ام کویر لوتم

نمی خوام آشفته باشم، آرزوی خفته باشم

تونذار آخر قصه ، حرفمو نگفته باشم